Hallo aandacht! Ik ben er ook nog!

Hallo zeg, ik ben er ook nog! Dat schiet wel eens door m’n hoofd. Heel soms. Gelukkig komt het niet zo heel veel voor. Ken je dat? Dat je in gesprek zit met iemand en dan bij jezelf denkt: “ik ben er ook nog..”.

Enige tijd geleden overkwam mij dit. Misschien ben ik wel verwend. Vind ik dat de gesprekken die ik voer altijd ergens over moeten gaan. Dit is niet altijd het geval kan ik je zeggen. Ik heb vrienden waarbij het altijd erg gezellig is. Vaak een hoop lol en onzin, lekker eten en wijntje erbij. Dat is fijn en heel waardevol. Als er namelijk naast de lol en onzin, wél iets speelt bij één van ons, altijd de vraag komt “hoe gaat het met je?”. Het geeft me ontspanning door de combinatie van veel lol en af en toe serieus.

Gaat het nog ergens over?

En soms is dat niet het geval. Dan zijn het gesprekken die nergens over gaan. De gesprekken vrij oppervlakkig zijn en waarbij de vraag “hoe gaat het met je?” niet komt. Begrijp me niet verkeerd, ik hoef echt niet elke week van vrienden of bekenden deze vraag te krijgen. Echter, in dit geval was het alweer heel lang geleden dat we samenkwamen. Dus zou je kunnen verwachten dat de vraag zou komen. Over en weer. Er is tenslotte genoeg gebeurd de afgelopen jaren. En ik weet het.. Verwachtingen geven teleurstelling.

Ik was hoogst verbaasd, díe vraag kwam niet terug.

Wat is er toch aan de hand met me? Waarom houdt me dit zo bezig?

Hoe werkt dat nu?

Immers, mensen hebben aandacht nodig. Volgens Erik Berne, die de Transactionele Analyse heeft ontwikkeld, uitgedrukt in strokes. Een stroke is een eenheid van erkenning. Anders gezegd, erkenning voor iemands aanwezigheid of bestaan, dus aandacht.

We kennen 3 soorten strokes binnen de Transactionele Analyse.

1. Verbale en non-verbale strokes

• Complimenten en beledigingen zijn voorbeelden van verbale strokes.
• Non-verbale strokes zijn bijvoorbeeld: glimlachen, knikken, handen schudden, knipogen, elkaar omhelzen.
• Non-verbale strokes hebben doorgaans meer impact dan verbale strokes.

2. Positieve en negatieve strokes

• Een positieve strook wordt door de ontvanger als prettig ervaren.
• Een negatieve strook wordt als pijnlijk gevoeld.
• Een negatieve strook is beter dan geen strook. Hierdoor ontwikkelen kinderen die weinig aandacht krijgen allerlei manieren om negatieve strokes te krijgen.

3. Voorwaardelijke en onvoorwaardelijke strokes

Een voorwaardelijke strook heeft betrekking op wat je doet.

Een onvoorwaardelijke strook heeft betrekking op wie je bent. Bijvoorbeeld:

• Positief voorwaardelijk: ‘Dat kun je heel erg goed.’
• Negatief voorwaardelijk: ‘Ik vond het niet leuk wat je zei.’
• Positief onvoorwaardelijk: ‘Ik hou van je.’
• Negatief onvoorwaardelijk: ‘Je bent dom.’

Zeldzaam

Iedereen heeft behoefte aan strokes, aan aandacht. We delen ze niet altijd even rijkelijk uit. En dan worden ze zeldzaam, ‘een schaars goed. Het is van belang dat er balans is tussen de strokes, zowel de negatieve als de positieve. De een vindt het fijn om aangeraakt te worden, de ander vindt positieve woorden fijn. Oprechte, onvoorwaardelijke positieve strokes hebben de meeste impact. Ze bevorderen iemands groei en ontwikkeling.

In de loop van ons leven hebben we manieren gevonden om hiermee om te gaan.

• zo is de een gewend om vooral ‘te leven’ op negatieve strokes
• een ander is vooral gericht op het vragen van strokes
• en een derde heeft geleerd om positieve strokes niet te accepteren

Wat heb jij hier nu aan?

Misschien herken je het ook. Dat je aandacht vraagt of dat je aandacht wilt geven en je wordt niet gehoord of gezien. Ik herken het inmiddels wel bij mezelf als me dit overkomt. Ik weet ook hoe ik reageer, hoe ik me gedraag.  Ik denk dan, ik hou mijn mond wel dicht en klets mee zonder enige inhoud.

Iedereen heeft hier wel eens mee te maken. Want iedereen wil ´n vorm van erkenning en herkenning. Als jij deze situaties ook herkent, herken je dan ook de houding die je aanneemt als iemand je niet ziet of hoort?

In mijn situatie, kan het knap vervelend zijn als ik me niet meer laat horen. Juist dán heb ik iets te doen; me laten zien en me laten horen.

Herken dus bij jezelf welke strokes je prettig vindt en welke strokes je uitdeelt.

Fijne dag!