En soms is dat niet het geval. Dan zijn het gesprekken die nergens over gaan. De gesprekken vrij oppervlakkig zijn en waarbij de vraag “hoe gaat het met je?” niet komt. Begrijp me niet verkeerd, ik hoef echt niet elke week van vrienden of bekenden deze vraag te krijgen. Echter, in dit geval was het alweer heel lang geleden dat we samenkwamen. Dus zou je kunnen verwachten dat de vraag zou komen. Over en weer. Er is tenslotte genoeg gebeurd de afgelopen jaren. En ik weet het.. Verwachtingen geven teleurstelling.
Ik was hoogst verbaasd, díe vraag kwam niet terug.
Wat is er toch aan de hand met me? Waarom houdt me dit zo bezig?
Immers, mensen hebben aandacht nodig. Volgens Erik Berne, die de Transactionele Analyse heeft ontwikkeld, uitgedrukt in strokes. Een stroke is een eenheid van erkenning. Anders gezegd, erkenning voor iemands aanwezigheid of bestaan, dus aandacht.
1. Verbale en non-verbale strokes
2. Positieve en negatieve strokes
3. Voorwaardelijke en onvoorwaardelijke strokes
Een voorwaardelijke strook heeft betrekking op wat je doet.
Een onvoorwaardelijke strook heeft betrekking op wie je bent. Bijvoorbeeld:
Iedereen heeft behoefte aan strokes, aan aandacht. We delen ze niet altijd even rijkelijk uit. En dan worden ze zeldzaam, ‘een schaars goed. Het is van belang dat er balans is tussen de strokes, zowel de negatieve als de positieve. De een vindt het fijn om aangeraakt te worden, de ander vindt positieve woorden fijn. Oprechte, onvoorwaardelijke positieve strokes hebben de meeste impact. Ze bevorderen iemands groei en ontwikkeling.
In de loop van ons leven hebben we manieren gevonden om hiermee om te gaan.
Misschien herken je het ook. Dat je aandacht vraagt of dat je aandacht wilt geven en je wordt niet gehoord of gezien. Ik herken het inmiddels wel bij mezelf als me dit overkomt. Ik weet ook hoe ik reageer, hoe ik me gedraag. Ik denk dan, ik hou mijn mond wel dicht en klets mee zonder enige inhoud.
Iedereen heeft hier wel eens mee te maken. Want iedereen wil ´n vorm van erkenning en herkenning. Als jij deze situaties ook herkent, herken je dan ook de houding die je aanneemt als iemand je niet ziet of hoort?
Wat doe je dan?
En is dat gedrag handig of juist niet?
In mijn situatie, kan het knap vervelend zijn als ik me niet meer laat horen. Juist dán heb ik iets te doen; me laten zien en me laten horen.
Herken dus bij jezelf welke strokes je prettig vindt en welke strokes je uitdeelt.
Fijne dag!