De route naar mijn doel

Ik heb de afgelopen weken vakantie gehad. Luxemburg was dit jaar de bestemming en daar heb ik heerlijk met mijn gezin gekampeerd. We hebben daar een leuke camping gevonden, waar vooral voor onze pubers veel te doen is. Ze gaan allemaal nog mee, dus reden genoeg om deze camping voor de tweede keer te bezoeken.

Wij wandelen graag. En dat kan prima in Luxemburg. In het gebied waar wij waren, het Mühlertal, zijn veel tochten te maken. Korte, lange, makkelijke en moeilijke routes, voor elk wat wils.

Doel: uitdagende wandeling

Na eerst wat korte wandelingen te hebben gemaakt om wat te training, waren we toe aan een langere en uitdagendere wandeling.

Wandelen in het Mühlertal kan pittig zijn. Geen enkele wandeling is vlak. In deze lange wandeling zaten dan ook flinke hoogteverschillen. Oké, het is geen Zwitserland, maar het wordt niet voor niets KLEIN Zwitserland genoemd!

Eenmaal op de locatie aangekomen om te vertrekken, was het eerste bordje wat we tegenkwamen; Déviation (omleiding)

Door de hevige regenval de afgelopen weken was er schade ontstaan aan deze route.

Het eerste wat ik me afvroeg is: “heb ik hier wel zin in? Wat gaan we nog allemaal meer tegenkomen op de route? Is het dit allemaal wel waard? Hoeveel kilometers gaan we omlopen?”. Dit soort vragen schoten door mijn hoofd. Weerstand was er.

Uiteindelijk hebben we besloten om door te gaan en de route gewoon te volgen.

De Route zelf

Al snel hadden we het juiste pad weer te pakken. Direct zat er een flinke stijging in. Dat koste me best veel energie. Zoveel energie, dat ik bovenaan bijna begon te vloeken. Ik heb het niet gedaan…

Zoals al aangegeven, was het een stevige wandeling met veel hoogteverschil. Door de inspanning zou je bijna vergeten te genieten van de omgeving. Bijna, want gelukkig hadden we tijd genoeg en zijn we onderweg soms even gestopt. Het is er namelijk prachtig. Schitterende bossen, heuvels en dalen, groen en rustig. Je wandelt door de rotsspleten van de Luxemburgse zandsteen langs de kleine waterstroompjes.

Halverwege de tocht was het tijd voor een kop koffie. Een leuk restaurant bij een watermolen ontdekt, waar ze ook nog heerlijk gebak serveerden. Even uitrusten van de inspanning, dat hadden we wel verdiend.

Wat we niet wisten, is dat het zwaarste stuk nog moest komen! We wisten wel dat het een lange weg zou zijn. Het bleek een wandelpad, waarbij elke stap die gezet werd anders was. Overal trapjes, stijginkjes, dalingen, hobbeltjes. Er kwam geen einde aan. Steeds moest je opletten waar je je voeten plaatsen, bij elke stap.

Na enkele kilometers kwamen we bijna aan het eindpunt. Daar was een kleine waterval. Je kon daar komen via de weg óf via een alternatief pad door de bossen mét een flinke klim.  Nog slechts één kleine kilometer te gaan. En je raadt het al, de moeilijke weg gekozen. Kortom wederom een pittig einde van een mooie wandeling.

Doel bereikt!

Maar het doel was bereikt. De wandeling was voltooid en als beloning een lekker koud biertje genomen. Samen hebben we genoten van de dag.

Genoten van de route  

Het mooiste aan de wandeling was de wandeling zelf. Niet het einddoel. Het einddoel, de voltooiing van de wandeling en het biertje was meer dan prima, hoor. Logisch toch, hoor ik je denken.

Zo logisch is dat niet. Want hoe is het voor je als je voor je werk of privé een doel voor ogen hebt? Ik kom er zo op terug.

De route, deze wandeling was mooi omdat:

• Ik heb genoten van de natuur
• Van de mooie uitzichten na een stevige klim
• De stilte om me heen
• De kaarsrechte bomen in het bos
• De voldoening die ik had als ik boven was aangekomen
• De verrassingen die boven op me wachten, wederom een prachtig uitzicht
• De verrassende paden die ik tegenkwam
• Ik heb genoten en om me heen gekeken tijdens de route. De vraag: “waar sta ik nu en waar kijk ik eigenlijk naar?”

Training en coaching

Zoals ik al heb gezegd, ik heb het meest genoten van de wandeling zelf. De route, de inspanning en de mooie natuur. Meer dan van de beloning op het einde.

Zo is het ook in training en coaching. Je hebt een doel wat je wilt bereiken. Daar ga jij helemaal voor. Je zet er veel voor aan de kant en anticipeert op dat wat er gebeurt. Incasseert tegenslagen en je viert de successen.

Kortom, je bent volledig gefocust op je doel!

Maar, sta je ook regelmatig stil om te zien waar je vandaan komt? Om te zien waar je al bent? Vragen als: “Heb ik mijn doel al bereikt? Wat heb ik nog te doen? Welke route zal ik nemen? En wat als die route juist is geblokkeerd? Welke omleiding zie ik nu dan of wacht ik en anticipeer dan?”

Stel jij jezelf deze vragen op weg naar je doel?

Wat heb jij hier nu aan?

Een doel hebben in het leven is belangrijk. Het is voor mij belangrijk. Het geeft mij richting aan die dingen die ik doe in het leven. Het bepaalt waar ik naartoe ga of juist vandaan wil.

Heb jij een doel in het leven? Ik mag hopen van wel. En, elk doel is goed. Het kan juist een klein doel zijn of juist heel erg groot. Het is allemaal goed.

Ga vooral voor je doel. Je bent het waard. Jij en ik zijn opgegroeid in een tijd dat je alles kunt bereiken wat je maar wilt bereiken. Als je er maar voor gaat.

Tip: GENIET

Als tip wil ik je dit meegeven. Genieten van de reis op weg naar je doel. Sta af en toe eens stil. Kijk eens rond naar wat je ziet en waar je al bent. Kijk af en toe eens terug waar je vandaan komt. Ben er trots op wat je al bereikt hebt.

De weg naar je doel is zeker zo mooi als het doel op zich. Je komt er toch wel, ook al neem je even de tijd voor jezelf om te genieten.

Doe waar je blij van wordt! Twan