

Het is niet altijd gemakkelijk om te doen wat je écht leuk vindt. Na mijn burn-out besloot ik dat ik alleen nog dingen wilde doen die me gelukkig maken. Maar deze keuze kwam pas na een harde levensles.
Mijn burn-out was onvermijdelijk. Ondanks dat ik werk deed dat ik leuk vond – werken in de retail – kostte het me uiteindelijk meer energie dan ik aankon. Lange tijd negeerde ik de signalen. “Nee joh, niets aan de hand. Het gaat prima!” Zelfs mijn beste vrienden hadden niets in de gaten. Ik zette mijn masker op, en niemand merkte iets. De enige die wist dat er iets mis was, was mijn partner. Dankzij haar heb ik uiteindelijk toegegeven dat er iets niet goed zat en ben ik stappen gaan zetten naar herstel.
Ik was constant somber, verdrietig en leeg. Lachen voelde als een toneelstuk – een eigenschap die ik waarschijnlijk van mijn vader had, een goede toneelspeler. Alles voelde als een zware last: feestjes, werk, zelfs het omgaan met andere mensen.
Waarom? Omdat ik onzeker was over mijn toekomst. Ik deed wel wat ik leuk vond, maar tegelijkertijd veel dingen die tegen mijn diepste waarden ingingen. Vrijheid, vertrouwen, respect, liefde en plezier – niets van dit alles vond ik in mijn werk.
Meer over waarden en drijfveren? Blog
Eerst moest ik accepteren dat ik ziek was. Mijn gedachten waren niet normaal, ze waren negatief en dit gebeurde continu. Na een goed gesprek met mijn partner besloot ik professionele hulp te zoeken. Een huisarts en een goede gesprekspartner waren cruciaal. Daarnaast nam ik tijd voor mezelf. Ik wandelde veel, sportte, en nam geen belangrijke beslissingen – dat deed iemand anders voor mij.
Langzaam maar zeker kreeg ik mijn energie terug en begon ik de levensvreugde weer te voelen.
Tijdens mijn herstel ontdekte ik NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren), een methode die je helpt om onbewust gedrag bewust te maken. Dankzij mijn coach en trainer begon ik in te zien dat niemand anders mijn problemen zou oplossen – dat moest ik zelf doen.
Door NLP leerde ik mijn gedrag, gevoelens en gedachten beter begrijpen. Langzaam veranderde mijn kijk op de wereld en werd ik milder over mijn eigen gedrag. Stap voor stap kwam ik vooruit.
Ik besefte dat het retailwerk, zoals ik het al 15 jaar deed, niet meer voor mij werkte. Dat was een pijnlijk inzicht, maar ook bevrijdend. Dankzij mijn herstel en het hernieuwde geloof in mezelf, durfde ik drastische keuzes te maken.
Met deze blog wil ik je aan het denken zetten. Herken je jezelf in mijn verhaal? Wacht dan niet te lang met hulp zoeken. Er is altijd een weg uit, maar je moet zelf actie ondernemen. Laat somberheid, twijfel, angst en frustratie niet te lang de overhand krijgen.
Ik gun je een gesprekspartner die oprecht naar je luistert, zonder oordeel, en je helpt naar je eigen gedrag te kijken. Jij bent de enige die verandering kan brengen in jouw situatie.
Voor mij werkt het nu omdat ik doe wat ik écht leuk vind: coachen en trainen. Ik weet dat ik hier goed in ben en ik word er elke dag beter in. Ja, ik heb moeilijke keuzes moeten maken, maar ze brengen me wel dichter bij wat echt bij mij past.
Mijn advies aan jou: doe wat goed voor jou is en wat bij jou past. Dan komt het zeker goed, daar ben ik van overtuigd.
Met vriendelijke groet, Twan